بررسی کارایی دوزهای کاهش یافته علف کش اگزادیارژیل درکنترل علف های هرز سیب زمینی solanum tuberosum در مراحل مختلف رشدی

به منظور بررسی تأثیر دوزهای کاهش یافته علف کش اگزادیارژیل به­صورت پس­رویشی در کنترل علف­های­هرز مزارع سیب­زمینی، آزمایشی مزرعه­ای در سال 1392 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آلاروق اردبیل انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار و روی رقم آگریا انجام شد. فاکتور اول هفت دز کاهش یافته علف کش اگزادیارژیل شامل صفر، 05/0 ، 1/0 ، 2/0 ، 4/0، 6/0 و 8/0 لیتر ماده مؤثره در هکتار و فاکتور دوم زمان سمپاشی در سه مرحله سبز شدن سیب­زمینی، استولون­زایی و حجیم­شدن غده بود. نتایج نشان داد که کاربرد دوز 8/0 لیتر ماده مؤثره در هکتار به ترتیب باعث کاهش تراکم و زیست توده علف­های­هرز به میزان 40/48 و 10/66 درصد شد که با دز 6/0 لیتر ماده مؤثره در هکتار تفاوت معنی­داری نداشت. در بین زمان­های مختلف مصرف علف کش اگزادیارژیل، بالاترین درصد کاهش تراکم و زیست توده علف­های­هرز در مرحله­ی سبز شدن سیب­زمینی بود که بیانگر مؤثر بودن علف کش اگزادیارژیل در مرحله سبز شدن سیب­زمینی می­باشد. از سویی دیگر، کاربرد اگزادیارژیل به میزان 8/0 لیتر ماده مؤثره در هکتار و در مرحله سبزشدن سیب­زمینی، بالاترین متوسط وزن غده در بوته و عملکرد کل غده در هکتار را ایجاد کرد اما بر تعداد غده در بوته تأثیر معنی­داری ایجاد نکرد.